Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τα λόγια του, αλλά οι πράξεις του…
Ανάλογα µε τις πράξεις του, ο κάθε άνθρωπος θα έχει και την αντίστοιχη ζωή.
Όταν λέµε πράξη στους ανθρώπους, δεν εννοούµε µόνο το «τι» κάναµε.
Ο Αριστοτέλης αναγνώρισε ότι είναι άλλη πράξη να δώσουµε ελεηµοσύνη σε κάποιον, γιατί θέλουµε να του συµπαρασταθούµε και άλλη πράξη να δώσουµε ελεηµοσύνη στον ίδιο άνθρωπο, για να το µάθουν οι φίλοι µας.
Ακόμα εντελώς διαφορετική πράξη είναι να δίνουµε «ελεηµοσύνη» σε κάποιον, γιατί θέλουµε να τον διαφθείρουµε και να τον ωθήσουµε σε πράξεις, που δεν συνάδουν με την ηθική.
Εποµένως, όταν µιλάµε για ανθρώπινη πράξη ή ενέργεια, πρέπει να διευκρινίσουµε το γιατί, το πώς, σε ποιον και πότε κάναµε ό,τι κάναµε. Τότε και µόνο τότε έχουµε ορίσει την πράξη και όχι µόνο λέγοντας το «τι».
Για το χαρακτηρισµό µιας πράξης συµβάλλει καθοριστικά το κίνητρο, το γιατί κάναµε ό,τι κάναµε.
Μία πράξη µπορεί να φαίνεται καλή και να είναι κακή και αντιστρόφως να φαίνεται κακή, αλλά να έγινε για καλό σκοπό… υπήρχε καλή πρόθεση.
Οι πράξεις µας είναι η ζωή µας, µια διαπίστωση τόσο απλή αλλά τόσο πραγµατική, που την κατανοούµε µεγαλώνοντας.
Ο σύντροφος που µας αγαπά ουσιαστικά, δεν είναι αυτός που µας το επαναλαμβάνει τρεις φορές την ηµέρα, αν και ευπρόσδεκτο είναι και αυτό σε κάποιες περιπτώσεις. Στην πραγματικότητα ο σύντροφος που μας αγαπά αληθινά είναι αυτός που µε τις πράξεις του µας δηµιουργεί χώρο και χρόνο για την εργασία µας και τα χόµπι µας, αυτός που µας βοηθάει όταν του το ζητάµε, αυτός που κάθεται να συζητήσει τις διαφωνίες µας, αυτός που μας στηρίζει στα δύσκολα και το δείχνει με πράξεις αγάπης.
Aξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του Αισχύλου, «Με πράξεις και όχι με λόγια» πρέπει να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας για τον συνάθρωπο. Επίκαιρα τα λόγια επίσης του φιλόσοφου Δημόκριτου «ο λόγος είναι η σκιά της πράξης», εννοώντας ότι ο λόγος είναι πολύ κατώτερος από τα έργα, τις πράξεις… Άλλωστε όπως ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «Ούτε ένας καλός λόγος μπορεί να εξαλείψει μια κακή πράξη, ούτε μια καλή πράξη μπορεί να μολυνθεί από την κακολογία». Έννοιες που εκφράστηκαν από το αρχαίο έλληνα φιλόσοφο το 340 π.Χ και όμως είναι ταυτόσημες με το σήμερα…
Τα λόγια, όταν δεν γίνονται πράξη, δεν έχουν καµιά απολύτως σηµασία.
Είναι σαν τα «θα» των πολιτικών, τις πρωτοχρονιάτικες αποφάσεις, τις δευτεριάτικες δίαιτες και τις εφηβικές υποσχέσεις αιώνιας αγάπης… τις ιατρικές συµβουλές τις οποίες ξεχνάµε µόλις κλείσει η πόρτα του ιατρείου, τους νόµους που δεν εφαρµόζονται.
Τα λόγια εύκολα λέγονται, δύσκολα γίνονται και κατά τον αρχαίο ρήτορα Δημοσθένη, 320 π.Χ. «Όλα τα λόγια όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις φαίνονται μάταια και κενά…»
Τελικά όµως η ζωή είναι τι πράξαµε, όχι τι θα θέλαµε να πράξουµε ή τι λέγαµε ότι θα πράξουµε και δεν το κάναµε!
Από την Φένια Τσανάκα, αρχιτέκτονα -συγγραφέα του βιβλίου «Ανακαινίζω τη ζωή μου, με αρχιτέκτονα τον Αριστοτέλη» Εκδόσεις Αρμός
