Η πιο εύκολη και νόστιμη βουνίσια πίτα
Πίτα που σηματοδοτεί την Ηπειρώτικη κουζίνα, η αλήθεια είναι τώρα που έπιασε για τα καλά το κρύο, η σκέψη της αλευρόπιτας, με ταξιδεύει στο Φαράγγι του Βίκου, άλλωστε εκεί στο Μονοδένδρι δοκίμασα το 1990, την νόστιμη πίτα «δια χειρός Κικίτσας». Από τότε σε κάθε μου ταξίδι στα Ζαγοροχώρια, η πίτα αποτελεί must για το πρωινό ή το βραδινό, αφού μου αρέσει να την απολαμβάνω ατόφια, χωρίς να την μπερδεύω με άλλες γεύσεις.
Πρόσφατα την καλύτερη αυθεντική πίτα, την απόλαυσα στα Πράμαντα, σε ένα τοπίο απόλυτης ομορφιάς, στην καρδιά των Τζουμέρκων, στον απίθανο ξενώνα που έχει δημιουργήσει ο μουσικός Γιώργος Μεράντζας. ΄Εντονο ανάγλυφο, μοναδικά τοπία με την κουκλίστικη Στρουγκούλα σε ρόλο πρωταγωνιστικό, στεφανωμένη με σύννεφα. Οι πετρίτες και οι γυπαετοί «πλανάριζαν» κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι μας και ένοιωθα τόσο πλήρης… Τελικά ευτυχία σου χαρίζουν οι απρόσμενες μικροχαρές, κάποιες στιγμές που σου προσφέρονται μικρά πράγματα. Χάρηκα τους μοναχικούς μου περιπάτους στην ομίχλη, που έπαιζε μαζί μου, μια χανόταν αλλά γρήγορα επανέρχονταν… πανύψηλα έλατα, νερά που τρέχουν παντού και η απόλυτη σιωπή διακόπτεται μόνο από το βουνίσιο αεράκι…
Ας επανέλθουμε όμως στην ζαγορίσια πίτα, που είναι τραγανή, λεπτή, βουτυράτη και αφήνει αυτή τη γλύκα στον ουρανίσκο, που δεν θες να σταματήσεις να τρως…
Πάντως η πίτα είναι τόσο εύκολη που την έφτιαξα με τον 10χρονο ανιψιό μου. Απλά θέλει προσοχή γιατί το ταψί είναι καυτό, εκεί μόνον τον βοήθησα.
Καιρός λοιπόν, να σας αποκαλύψω τα μυστικά της. Βασικό ρόλο παίζει η ποιοτική φέτα και το βούτυρο της περιοχής, αφού η κτηνοτροφία καλά κρατεί… Το ποιοτικό αλεύρι μόλις κοσκινιστεί και «πάρει αέρα» δίνει τα καλύτερά του… Το ταψί πρέπει να είναι βουτυρωμένο και πολύ καυτό, πριν δεχτεί το χυλό της πίτας. Η θερμοκρασία παίζει βασικό ρόλο στην κουζίνα γενικά.
Βέβαια ας μην ξεχνάμε στη μαγειρική, το μυστικό για την επιτυχία και τη νοστιμάδα των πιάτων είναι η διάθεση να προσφέρουμε, την αγάπη μας στους ανθρώπους μας. Οι «δυνατές» γεύσεις γράφουν ανεξίτηλες αναμνήσεις…
Πίτα Ζαγορίου
Από τον Γιώργο Μεράντζα, του ξενώνα Ξενείον, Πράμαντα Ιωαννίνων
Υλικά
400 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, κοσκινισμένο
2 μεγάλα φρέσκα αυγά
220 ml φρέσκο γάλα
60 ml ελαιόλαδο εκλεκτό
50 γρ. βούτυρο Ηπείρου, σε κυβάκια
320 γρ. φέτα Ηπείρου μαλακή
Για το φινίρισμα
1 αυγό χτυπημένο
Τρόπος παρασκευής
Βουτυρώνουμε ένα στρογγυλό ρηχό ταψί για πίτες με λίγο από το βούτυρο και το ελαιόλαδο.
Βάζουμε το ταψί σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 250ºC και το αφήνουμε να «κάψει», όσο χρόνο φτιάχνουμε το χυλό για την πίτα.
Σε ένα μεγάλο μπολ ή στον κάδο του μίξερ ρίχνουμε το κοσκινισμένο αλεύρι, που το περιλούζουμε με τα αυγά και το γάλα.
Ανακατεύουμε καλά με το χέρι ή με το μίξερ μέχρι να γίνει χυλός. Με το χέρι «σπάμε» τα 200 γρ. της φέτας και ρίχνουμε και λίγο ελαιόλαδο «να γυαλίσει», όπως λένε οι Ηπειρώτισσες.
Ο χυλός πρέπει να είναι αρκετά ρευστός. Αν χρειαστεί βάζουμε και λίγο ζεστό νερό για να αραιώσει.
Βγάζουμε με προσοχή το ταψί από το φούρνο.
Το ακουμπάμε πάνω σε ξύλο και ρίχνουμε προσεκτικά το χυλό, φροντίζοντας με κυκλικές κινήσεις να πάει παντού.
Προσθέτουμε και την υπόλοιπη φέτα και μερικά κυβάκια βούτυρο φροντίζοντας να πάνε σε όλη την επιφάνεια της πίτας.
Τέλος, περιχύνουμε την πίτα με το χτυπημένο αυγό και βάζουμε και πάλι το ταψί στον καυτό φούρνο.
Κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 200ºC και ψήνουμε την πίτα για 45 λεπτά.
Ολόγυρα πρέπει η πίτα να ξεροψηθεί και να είναι λεπτή, να μην ξεπερνά το 1 εκατοστό.
Η πίτα είναι έτοιμη όταν ξεκολλά ολόκληρη από το ταψί.
Την κόβουμε σε κομμάτια και απολαμβάνουμε… μούρλια γεύση.
Μικρά μυστικά
Αυτή είναι η αυθεντική συνταγή, αν θέλουμε να δώσουμε γεύση πιο καπνιστή μπορούμε να την πασπαλίσουμε με ένα άλλο κορυφαίο τυρί της Ηπείρου, το καπνιστό Μετσοβόνε ή γραβιέρα Ηπείρου, οπότε η γεύση είναι ακόμα «πιο ανεβαστική».
