Σίσσυ Νίκα Δημοσιογράφος
Καθημερινά μαθαίνουμε ότι ένα ακόμα παιδί από το ευρύτερο περιβάλλον διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ δηλαδή με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Όλο και περισσότερα παιδιά φαίνονται ανήσυχα, άτακτα, δύστροπα και υπερκινητικά.
Αλλά η υπερκινητικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.
Τώρα το καλοκαίρι θα έχετε το χρόνο να παρακολουθήσετε πιο κοντά το παιδί σας οπότε εμείς σας παρουσιάζουμε κάποια στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να αναγνωρίσετε πρώτοι αν το παιδί σας πάσχει από ΔΕΠΥ, οπότε άμεσα να απευθυνθείτε στους ειδικούς.
Μην αμελήσετε τα σημάδια, πρώτα εσείς πρέπει να το αποδεχθείτε, ώστε έγκαιρα το παιδί σας να έχει την απαραίτητη φροντίδα από ειδικούς επιστήμονες για να ξεπεράσει πιο εύκολα το πρόβλημα.
Ακολουθούν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε το πρόβλημα.
Τι είναι η υπερκινητικότητα;
Η επιστημονική ονομασία αυτής της μάλλον περίπλοκης στη διάγνωση πάθησης είναι όπως είπαμε διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστεί και πρέπει οι γονείς να εντοπίσουν και να αξιολογήσουν τα σημάδια ώστε να απευθυνθούν στους ειδικούς. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν δείκτες που θα μπορούσαν να βρεθούν με κάποια ανάλυση αίματος ή κάποια ΧR.
Γνωρίζουμε πλέον ότι περίπου το 5% του πληθυσμού, ένα κορίτσι για κάθε τρία ή τέσσερα αγόρια επηρεάζεται – χωρίς να υπολογίζονται οι πολλοί ενήλικες που δεν το γνωρίζουν.
Συχνά, όταν γίνεται η διάγνωση για το παιδί, ένας από τους δύο γονείς συνειδητοποιεί ότι έχει επίσης ΔΕΠΥ.
Υπάρχει, λοιπόν, μια κληρονομική συνιστώσα. Επίσης το περιβάλλον, η ρύπανση, η διατροφή και η ενδομήτρια ζωή παίζουν επίσης ρόλο. Υπάρχει επίσης δυσλειτουργία της ντοπαμίνης.
Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;
Διέγερση ή αταξία
Ένα υπερκινητικό, ένα ανήσυχο παιδί κινείται συνεχώς, δεν μπορεί να καθίσει ακίνητο, σηκώνεται συνεχώς από την καρέκλα του και σκαρφαλώνει στο γραφείο του. Είναι αδύνατο να το ελέγξει κανείς. Σαν μωρό ή σαν νήπιο, οι γονείς του δηλώνουν ότι ήταν πολύ άτακτο, πολύ κουραστικό και απαιτητικό.
Αργότερα στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη.
Τα υπερκινητικά κορίτσια, για παράδειγμα, είναι πιο συχνά ονειροπόλα παρά υπερκινητικά. Ξεφεύγει η σκέψη τους από το περιβάλλον και ταξιδεύει σε δικό τους κόσμο.
Έτσι στα κορίτσια είναι πιο δύσκολη η διάγνωση.
Παρορμητικότητα
Η παρορμητικότητα είναι ένα άλλο σύμπτωμα που βοηθά στην αναγνώριση αυτής της διαταραχής. Το παιδί θέλει τα πάντα αμέσως, ακόμα απαιτεί απαντήσεις αμέσως.
Επίσης διακόπτει συνεχώς τους μεγάλους και τους δασκάλους του την ώρα που μιλάνε, δεν ακούνε συμβουλές από κανένα που προσπαθεί να τον ελέγξει.
Δεν συνειδητοποιεί τον κίνδυνο και δεν φοβάται. Κάνει επικίνδυνα πράγματα όπως να πηδήσει από ύψος ή να κάνει συνεχώς βουτιές στη θάλασσα. Θέλει να νιώθει μεγάλος.
Περπατάει γρήγορα, τρέχει για να φθάσει πάντα πρώτος και έτσι μέσα στη βιασύνη του γίνεται το παιδί απρόσεκτο κάνοντας ζημιές, σπάει πράγματα και γενικά είναι το παιδί που δεν θέλουν να καλούν οι φίλοι σπίτι τους λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας.
Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να γίνουν η κινητήρια δύναμη για την καριέρα του αργότερα ή για κάποια διάκρισή του παιδιού στον αθλητισμό αρκεί η παρορμητικότητά τους να χρησιμοποιηθεί με σύνεση. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι αρκετοί επιχειρηματίες ή διάσημοι αθλητές έπασχαν από ΔΕΠΥ.
Το σίγουρο βέβαια είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο για τους γονείς να κατανοήσουν και να ελέγξουν ένα υπερκινητικό παιδί.
Απροσεξία ή μη συγκέντρωση
Όταν στο σπίτι το παιδί στριφογυρίζει, χτυπά τα πόδια του, ανεβαίνει και χοροπηδά στους καναπέδες ή στο κρεβάτι και ο ύπνος είναι ιδιαίτερα δύσκολος ή διακόπτεται πολλές φορές τη νύχτα τότε η ζωή των γονέων δυσκολεύει.
Τα υπερκινητικά παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν και δεν μπορούν εύκολα να ολοκληρώσουν τον λόγο τους ή μια εργασία που τους έχει ανατεθεί.
Αλλάζουν συνεχώς δραστηριότητες, πηδώντας από το ένα πράγμα στο άλλο.
Αυτά όλα τα συμπτώματα θα πρέπει να μας κινητοποιήσουν πριν είναι αργά…
Οι ειδικοί αναγνωρίζουν ότι η είσοδος στο δημοτικό σχολείο συχνά αποκαλύπτει την παθολογία, επειδή το παιδί, που προηγουμένως θεωρούνταν ζωηρό και έξυπνο, δυσκολεύεται να μάθει να διαβάζει και να γράφει, δύο δραστηριότητες που απαιτούν ηρεμία και συγκέντρωση. Έτσι οι βραδινές εργασίες για το σπίτι γρήγορα μετατρέπονται σε πραγματική δοκιμασία και γίνονται εφιάλτης.
Ας προσπαθήσουμε αυτό το καλοκαίρι να αναγνωρίσουμε τα ύποπτα σημάδια στη συμπεριφορά του παιδιού μας και να δράσουμε απευθυνόμενοι στον παιδίατρο και στους ειδικούς επιστήμονες.
