Από τον Δημήτρη Γρηγοράκη
Κλινικό Διαιτολόγο- Διατροφολόγο, PhD • Επιστημονικό Διευθυντή ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ – Πρόεδρο Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας • Επιστημονικό Συνεργάτης ΤΕΔΔ Χαροκοπείου Πανεπιστημίου • Επιστημονικό Συνεργάτη Α’ Νευρολογικής Κλινικής, Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Αιγινήτειου Νοσοκομείου • Εκπαιδευτή Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ. Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν η διαχείριση της διατροφής των παιδιών.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως επιστήμονα, αναφέρεται ότι τα ελληνόπουλα είναι τα «πλέον παχύσαρκα παιδιά την Ευρώπη!».
Αυτό είναι φυσικά εν μέρει αλήθεια, με δεδομένο ότι πράγματι τα παιδιά από την Ελλάδα κατέχουν μία από τις υψηλότερες θέσεις, στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια κατάταξη της παιδικής παχυσαρκίας.
Το γεγονός αυτό σκιαγραφεί εδώ και χρόνια, μία ζοφερή πραγματικότητα για μία χώρα και ένα λαό, που δίδαξε τις αρχές της διατροφής σε όλο τον κόσμο.
Θέλεις η κακή «δυτικοποιημένη» διατροφή που σήμερα ακολουθούν τα παιδιά, θέλεις το λεγόμενο «κατοχικό σύνδρομο» των γονέων και των παππούδων, θέλεις η καθιστική ζωή και οι ατελείωτες ώρες που δαπανούν τα παιδιά μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στην τηλεόραση, αλλά και οι αυξημένες σχολικές τους υποχρεώσεις, που δεν τους επιτρέπουν να διαθέτουν χρόνο για παιχνίδι, δημιουργούν όλες εκείνες τις συνθήκες που ευνοούν την ανεξέλεγκτη αύξηση του σωματικού τους βάρους.
Με δεδομένο ότι προέρχομαι από μία γενιά, που σαν παιδιά είχαμε αρκετό χρόνο για παιχνίδι στις αλάνες τις Αθήνας, διαπιστώνω με οδύνη τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα, που διέπει τον παιδικό τρόπο ζωής.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πιο είναι πραγματικά το μέλλον των σημερινών παιδιών, αναφορικά με το σωματικό τους βάρος στην ενήλικη ζωή
Ο λόγος είναι απλός: ένα υπέρβαρο ή και παχύσαρκο παιδί αποτελεί κατά κανόνα έναν παχύσαρκο και «προβληματικό» ενήλικο.
Αν η δική μας γενιά των σαραντάρηδων – πενηντάρηδων σιγά σιγά αναπτύσσει παχυσαρκία με την πάροδο της ηλικίας, αν και προέρχεται από ένα περιβάλλον παιδικών χρόνων με βιώματα αυξημένης φυσικής δραστηριότητας, τι θα συμβεί με τα σημερινά παιδιά που μαθαίνουν από μικρά σε ένα απόλυτα καθιστικό τρόπο ζωής;
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο αν σκεφτεί κανείς ότι πολλά από αυτά θα διαθέτουν «επιβαρημένα γονίδια παχυσαρκίας», που θα τους τα έχουν μεταφέρει οι ίδιοι οι γονείς τους.
Πράγματι στην Ελλάδα του 1960, πολλοί λίγοι ενήλικες ήταν αυτοί που έφεραν το πρόβλημα της παχυσαρκίας.
Επομένως ήταν πολύ δύσκολο να μεταφερθούν «γονίδια παχυσαρκίας» στους απογόνους τους.
Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλο και περισσότεροι ενήλικες ανέπτυξαν παχυσαρκία και όπως είναι φυσικό μεταφέρουν τα «προβληματικά» γονίδια στα παιδιά τους.
Με αυτό το σκεπτικό γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι δραματικές διαστάσεις που λαμβάνει το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα οφείλονται σε πολυπαραγοντικά αίτιο τόσο γενετικά, όσο και περιβαλλοντικά ( συνήθειες διατροφής, τρόπος ζωής κλπ.).
Η παιδική παχυσαρκία απειλεί τον ελληνικό πληθυσμό και αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί άμεση λύση εδώ και τώρα.
Εμείς πρώτοι ως γονείς ας δώσουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας υιοθετώντας στην καθημερινότητά μας τους κανόνες της σωστής διατροφής.
Γιατί «λόγω … διατροφής» έχουμε μια καλύτερη υγεία, αλλά και «λόγω … διατροφής», τρώμε σωστά, ζούμε καλύτερα.
