H συγγνώμη και η συγχώρεση … θέλουν δύναμη και τόλμη

Tips

Σε όλους μας έχει τύχει να νιώθουμε αδικημένοι, πολλές φορές περιμένουμε μια συγγνώμη που όμως δεν εκφράζεται και αυτό μας στενοχωρεί. Κάπως έτσι καταστρέφονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Το σίγουρο είναι ότι στη ζωή μας θα έχουμε αδικήσει ανθρώπους άθελα ή ηθελημένα … Οι πράξεις μας μπορεί να πλήγωσαν άλλους ανθρώπους. Τότε η συνείδησή μας αποζητά τη συγχώρεση από τον άνθρωπο που πληγώσαμε για να μπορέσουμε να λυτρωθούμε.

Καλό θα είναι στο τέλος της ημέρας, του μήνα, του χρόνου να αναλογιστούμε τις πράξεις μας και ας σκεφτούμε σε ποιους οφείλουμε μια συγγνώμη. Η πράξη αυτή θα μας γαληνέψει, θα αισθανθούμε καλύτερα και ίσως περισώσουμε κάποιες σχέσεις φιλικές ή επαγγελματικές, που έχουν αξία.

Μην σκεφθείτε ποτέ ότι η συγγνώμη είναι εκδήλωση αδυναμίας ή φόβου. Αντίθετα είναι ένδειξη δύναμης και τόλμης. Ο ινδός στοχαστής  Μαχάτμα Γκάντι έλεγε « Η ικανότητα να συγχωρεί είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν, ούτε ζητούν συγγνώμη».

Ο Freud στο θέμα της διαχείρισης της συγγνώμης έλεγε ότι τελικά «μόνον οι γενναίοι και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι ξέρουν να συγχωρούν ή να ζητούν συγγνώμη από τους άλλους.

Ένας δειλός ούτε συγχωρεί, ούτε ζητά συγγνώμη ποτέ. Δεν είναι στη φύση του και δεν μπορεί να το διαχειριστεί».

Η αλήθεια είναι ότι κάποια σφάλματα ίσως εκλιπαρούν τη συγχώρεση, όπως έλεγε ο Οράτιος, ο Λατίνος ποιητής το 65 π.Χ. Άρα το θέμα αυτό διαχρονικά απασχολούσε τους ανθρώπους. Βέβαια το να συγχωρείς σημαίνει να ξεχνάς, παρόλο που η ανθρώπινη φύση μας «θέλει» να θυμάται. Πρέπει όμως να το προσπαθήσουμε αληθινά.

Κάποιες φορές ακόμα και όταν οι άλλοι μας ζητούν συγγνώμη, δεν μπορούμε  αληθινά να ξεχάσουμε αυτό που έχουμε υποστεί από τις πράξεις τους και κουβαλάμε το βάρος αυτών των αδικιών για όλη μας την ζωή. Το χειρότερο είναι ότι κάθε επόμενο λάθος αυτών των ανθρώπων, μας βαραίνει περισσότερο και εμποδίζει να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή.

Υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι που μπορούν να συγχωρήσουν ακόμα και εκείνους που δεν το αξίζουν. Ο λόγος είναι ότι αυτό τους βοηθά να προχωρήσουν στη ζωή τους και να μην ζουν στο παρελθόν. Αλλιώς η μνησικακία θα επηρεάσει άλλους ανθρώπους μέσα από την συμπεριφορά τους. Μπορεί αυτή η αδικία που έχουν υποστεί, να μετατραπεί σε τραύμα ή κόμπλεξ και να γίνουν δύσπιστοι με τους ανθρώπους που συνυπάρχουν στην προσωπική ή επαγγελματική τους ζωή.

Το να μην συγχωρούμε σημαίνει, ότι κρατάμε κακίες, περιφρόνηση και δυσαρέσκεια. Με αυτόν τον τρόπο κρατάμε τον πόνο μέσα μας. Ανακυκλώνουμε τα γεγονότα του παρελθόντος που μας προκάλεσαν θλίψη και δεν χαιρόμαστε με τα ευχάριστα γεγονότα του σήμερα.

Η συγχώρεση ή η συγγνώμη τελικά απελευθερώνει. Μόνον έτσι μπορούμε να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας και να μην το αφήσουμε να επηρεάσει το μέλλον μας. Με την συγχώρεση ο πόνος χάνεται σιγά σιγά, η καρδιά ζεσταίνεται και δημιουργείται χώρος για νέα και χαρούμενα συναισθήματα. Άλλωστε όταν συγχωρείς, δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν αλλά σίγουρα μπορείς να αλλάξεις το μέλλον. Aς σταθούμε λίγο στους στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη «το βράδυ έχω βρει ένα ωραίο τρόπο για να κοιμάμαι, τους συγχωρώ έναν έναν όλους, όσους με έβλαψαν και το πρωί ζητώ συγγνώμη αν έβλαψα».

Σε ότι αφορά την επαγγελματική μας υπόσταση όταν διοικούμε ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε πολλά, όταν τα λάθη αναγνωρίζονται, δεν επαναλαμβάνονται και εκφράζεται αληθινά η συγγνώμη.

Αξίζει να θυμηθούμε τα γραφόμενα του Μ. Λουντέμη «Όλοι χρωστάμε κάπου ένα σ΄αγαπώ και μια συγγνώμη».

Ας το κάνουμε λοιπόν πράξη σήμερα…

Από τη δημοσιογράφο Σίσσυ Νίκα

Πρόσφατες δημοσιεύσεις

Σχετικές δημοσιεύσεις

error: Το περιεχόμενο του website προστατεύεται !