Σίσσυ Νίκα Δημοσιογράφος
Μετά τις διακοπές και την επιστροφή στην πόλη οι παιδικές χαρές είναι το πρώτο μέρος που γεμίζει από παιδιά. Η μεγαλύτερη προσέλευση είναι μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, γιατί παίζοντας εκεί και συναντώντας άλλα παιδιά αντιμετωπίζουν πιο ομαλά την επιστροφή τους στην καθημερινότητα.
Όμως όπως μας ενημερώνουν είναι και η περίοδος με τις περισσότερες αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών που αντιμετωπίζουν οι γονείς εκεί.
Η παιδική χαρά και ο παιδικός σταθμός είναι ο τόπος όπου τα παιδιά κάνουν τα πρώτα τους βήματά κοινωνικοποίησης.
Για τους γονείς επίσης είναι ένας τόπος ευχάριστος, γιατί εκεί συναντούν και άλλους γονείς, που μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμούς.
Κάποιες όμως παιδικές συμπεριφορές που εκεί εκφράζονται πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον σωστό χειρισμό, προκειμένου να μην δημιουργηθούν προβλήματα και να μην υπάρχει επικινδυνότητα.
Πώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις συμπεριφορές για να είναι αποτελεσματικός ο τρόπος μας;
Το παιδί μας χτυπάει ή σπρώχνει ένα άλλο
Μπορεί η δυσκολία αυτοελέγχου των συναισθημάτων του παιδιού μας, να αποτελεί φυσιολογικό αναπτυξιακό στάδιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα παραμείνουμε χωρίς αντίδραση.
Απομακρύνουμε το παιδί μας με ψυχραιμία, λέγοντάς του δεν μπορούμε να τον αφήσουμε στην παιδική χαρά όταν χτυπάει τα άλλα παιδιά. Στο σπίτι θα συζητήσετε μαζί και θα του εξηγήσετε ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές.
Αν γίνεται συχνά επιθετικό, θα πρέπει να του εξηγήσουμε πριν περάσουμε την πόρτα της παιδικής χαράς, ότι αν ξαναχτυπήσει παιδάκι θα φύγουμε αμέσως και να είμαστε συνεπείς σε αυτό που λέμε.
Αν τώρα αυτό συμβεί σε παιδάκι 1 -2 ετών, τότε υπάρχει άλλη αντιμετώπιση. Επεμβαίνουμε αμέσως και προσπαθούμε, να του αποσπάσουμε την προσοχή από το άλλο παιδάκι, οδηγώντας το σε άλλο παιχνίδι.
Εάν ένα άλλο παιδί χτυπάει και σπρώχνει το δικό μας
Αν διαπιστώσουμε ότι είναι μια τυχαία ενέργεια και όχι σκόπιμη, απλά παίρνουμε το παιδί μας από το συγκεκριμένο σημείο.
Αν όμως η επίθεση έγινε συνειδητά ή είναι επαναλαμβανόμενη, τότε μπορούμε να το συζητήσουμε ψύχραιμα με τα δύο παιδάκια και το συνοδό του, επιτρέποντας σε όλους να εκφραστούν χωρίς να χάνουμε την ψυχραιμία μας. Αποφεύγουμε οπωσδήποτε άσχημες εκφράσεις και χαρακτηρισμούς.
Τί κάνουμε όταν ένα άλλο παιδί αρπάζει το παιχνίδι του;
Στην προσπάθειά μας να μάθουμε στο δικό μας παιδί να μοιράζεται τα πράγματα του, μάλλον η μέχρι τώρα αντίδρασή μας, θα ήταν να το ενθαρρύνουμε να το παραχωρήσει το παιχνίδι.
Όμως σύμφωνα με τη μοντεσσοριανή παιδαγωγική θα ήταν προτιμότερο να ρωτήσουμε το παιδάκι μας, αν θέλει να δώσει το παιχνίδι του για λίγο.
Αν απαντήσει αρνητικά μπορούμε να εξηγήσουμε στο άλλο παιδάκι που ίσως αντιδρά κλαίγοντας « αυτή τη στιγμή παίζει με το παιχνίδι του, μόλις τελειώσει θα σου το δώσει».
Βέβαια καλύτερα είναι στην παιδική χαρά, αν τα παιδιά είναι 3 ετών και άνω, να παίζουν και κάποια ομαδικά παιχνίδια.
Τί κάνουμε όταν ένα άλλο παιδί ανεβαίνει ανάποδα στην τσουλήθρα;
Σε αυτή την περίπτωση δεν απευθυνόμαστε στο παιδί, αλλά στο συνοδό του, να τον νουθετήσει για να κατέβει από την τσουλήθρα. Έτσι τα άλλα παιδάκια θα συνεχίσουν με ασφάλεια το παιχνίδι τους. Αν δεν γίνει δεκτό το αίτημά μας τότε προσπαθούμε να οδηγήσουμε το παιδί μας σε άλλο ενδιαφέρον παιχνίδι.
Θα θυμάστε πάντα ότι δεν επιτρέπεται η δική μας παρέμβαση στη συμπεριφορά κάποιου άλλου παιδιού απευθείας, εκτός αν αυτό πετάει πέτρες ή κάνει επικίνδυνα πράγματα για να τραυματιστούν άλλα παιδιά.
Σε κάθε περίπτωση όμως η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι ψύχραιμη και χωρίς χαρακτηρισμούς.
Τί κάνουμε αν το παιδί μας δεν θέλει να φύγει από την παιδική χαρά;
Αυτή είναι η συνηθισμένη αντίδραση των παιδιών να μην θέλουν να φύγουν αφού στην παιδική χαρά περνούν όμορφα.
Τα ξεσπάσματα θυμού είναι συνηθισμένα για ακόμα και για ένα μεγαλύτερο παιδί, αν του πούμε ξαφνικά φεύγουμε.
Θα πρέπει να τα ενημερώσουμε ότι σε λίγο πρέπει να φύγουμε και στο σπίτι μας περιμένει κάτι ευχάριστο.
Ένα φαγητό που του αρέσει, μια ταινία ή μια μικρή έκπληξη.
Έξυπνος κανόνας
Για την σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας δεν πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας τη γνώμη των άλλων γονέων, σε ότι αφορά τις δικές μας πράξεις και αντιδράσεις. Εμείς γνωρίζουμε καλύτερα το χαρακτήρα και τη ψυχολογία του παιδιού μας, καθώς και τις ανάγκες του και αντιδρούμε ανάλογα.
Πάντα πρέπει να αποφεύγουμε την όποια αντιπαράθεση με τους άλλους γονείς και την προσπάθεια εμπλοκή μας στη διαπαιδαγώγηση ενός άλλου παιδιού.
