Η Σαρακοστή έφθασε και η αύξηση θαλασσινών, ψαριών και οστράκων στην διατροφή μας είναι πιο συχνή από ότι άλλες εποχές του χρόνου. Έτσι ρωτήσαμε τον διακεκριμένο κ. Σταύρο Τσιριγωτάκη MD, FACS Χειρουργό Θυρεοειδούς, Διευθυντή του Τμήματος Χειρουργικής Θυρεοειδούς ΙΑΣΩ να μας απαντήσει σε κάποια ερωτήματα που απασχολούν αρκετούς από εμάς.
Εάν έχουμε πρόβλημα με το θυρεοειδή επιτρέπεται η συχνή κατανάλωση θαλασσινών και ψαριών;
« Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταναλώνουν άφοβα τροφές πλούσιες σε ιώδιο, ακόμα και εκείνοι που έχουν υποθυρεοειδισμό.
Φυσικές πηγές ιωδίου είναι τα ψάρια, τα όστρακα, τα οστρακόδερμα, τα χόρτα θαλάσσης, τα φύκια, το αλάτι Ιμαλάιων, τα αυγά, τα φασόλια και τα μανιτάρια.
Όσοι όμως πάσχετε από υπερθυρεοειδισμό ή αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα θα πρέπει να προσέχετε τη λήψη Ιωδίου
Ακόμα και μικρή αύξηση στην πρόσληψη του ιωδίου μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση των συμπτωμάτων. Έτσι πρέπει να αποφεύγετε την καθημερινή λήψη θαλασσινών και ψαριών.
Ο θυρεοειδής αδένας έχει ανάγκη το Ιώδιο, που το προσλαμβάνει κυρίως από τις τροφές για την παραγωγή των δύο ορμονών του,Τ3 και Τ4. Αν αυτές οι ορμόνες αυξηθούν ή μειωθούν σε σχέση με το κανονικό, προκαλούν προβλήματα, όπως νευρικότητα ή λήθαργο, κατάθλιψη ή εκνευρισμό, αύξηση ή μείωση του βάρους, αϋπνίες, τριχόπτωση, αλλαγές στη λίμπιντο κ.ά., που πρέπει να καταπολεμούνται και μάλιστα έγκαιρα».
Υπάρχει σύνδεση μεταξύ των επιπέδων Ιωδίου και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς;
«Τα επίπεδα Ιωδίου στον ανθρώπινο οργανισμό, τα τελευταία χρόνια, έχουν μειωθεί λόγω της υψηλής συγκέντρωσης βρωμίου. Λόγω μάλιστα της μόλυνσης του περιβάλλοντος το ιώδιο έχει αρχίσει να μειώνεται και στα τρόφιμα, που αποτελούσαν μέχρι τώρα καλές πηγές ιωδίου, όπως τα αυγά, τα ψάρια, τα θαλασσινά ακόμα και το θαλασσινό αλάτι. Μόνο στον πληθυσμό της Αμερικής έχει αποδειχθεί μείωση στην συγκέντρωση ιωδίου στα ανθρώπινα ούρα σχεδόν 50 % στην εικοσαετία 1970 – 1990!
Οι Ασιάτες έχει αποδειχθεί πώς προσλαμβάνουν τουλάχιστον 98 φορές περισσότερο Ιώδιο από ότι οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι, εξαιτίας τις υψηλής κατανάλωσης σε ψάρια, θαλασσινά και όστρακα, κάτι που από ότι φαίνεται εξηγεί και τα αρκετά μειωμένα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου, σε σχέση με τη Δύση!
Δεν είναι, άλλωστε, λίγες οι επιστημονικές έρευνες που απέδειξαν ότι τα τόσο χαμηλά ποσοστά καρκίνου στους Ασιάτες και πιο συγκεκριμένα στον καρκίνο του θυρεοειδούς, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην μεγάλη προτίμηση τους στα προϊόντα της θάλασσας, που είναι πλούσια σε ιώδιο, που έχει αποδεδειγμένα αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Ο οργανισμός μας χρησιμοποιεί το Ιώδιο για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.
Εάν δε λαμβάνετε αρκετό Iώδιο μέσω της διατροφής σας, σε καθημερινή βάση, ο θυρεοειδής σας ενδέχεται να υπολειτουργήσει.
Ωστόσο, εάν σκοπεύετε να πάρετε Ιώδιο σε συμπλήρωμα καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε πρώτα, τον θεράποντα γιατρό σας».
Ποια η ιστορία της σχέσης θυρεοειδούς αδένα και Ιωδίου;
«Το 1600 π.Χ οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν πρώτοι ψημένο σφουγγάρι και φύκια για τη θεραπεία της βρογχοκήλης.
Ο Πλίνιος παρατήρησε και ανέφερε την επιδημία της βρογχοκήλης στις Άλπεις και συνέστησε επίσης τη χρήση των καμένων φυκιών στη θεραπεία της, με τον ίδιο τρόπο που οι Κινέζοι είχαν γίνει 1600 χρόνια νωρίτερα.
Το 150 μ.Χ, ο Γαληνός, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς, που σημάδεψε τη μετάβαση από την αρχαία ιατρικής στη σύγχρονη και ο δεύτερος σπουδαιότερος ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, περιέγραψε πρώτος το θυρεοειδή και ανέφερε και εκείνος το καμένο σφουγγάρι ως θεραπεία της βρογχοκήλης.
Το 340 μ.Χ, ο Ko-Hung χρησιμοποιούσε αλκοολούχο εκχύλισμα από φύκια για τη διόγκωση του θυρεοειδούς.
Το 650 μ.Χ, ο Sun SSU-Μο χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό από φύκια, σκόνη από αποξηραμένα όστρακα μαλακίων και ψιλοκομμένο θυρεοειδή αδένα για την αντιμετώπιση της βρογχοκήλης.
Το 1811 στο Παρίσι, ο Courtois ανακάλυψε ιώδιο στις στάχτες των καμένων φυκιών και παρουσίασε την πρότασή του ότι αυτό ήταν το ενεργό συστατικό στις θεραπείες που έχουν ακολουθηθεί και συνταγογραφηθεί για την αντιμετώπιση της βρογχοκήλης.
Δέκα χρόνια αργότερα, ο Prout ήταν ο πρώτος που συνέστησε το ιώδιο σαν θεραπεία της βρογχοκήλης ενώ αργότερα ακολούθησε ο Lugol και άλλοι ιατροί της εποχής».
Άρα σε όσους από εμάς ενδείκνυται, πρέπει να εντάξουμε στη διατροφή μας τροφές πλούσιες σε Ιώδιο, μετά την ενημέρωση του γιατρού μας.
Από τη δημοσιογράφο Σίσσυ Νίκα
